Fıkh-ı Ekber Şerhi Şerefü’l-Akide
Şerefü’l-Akîde, Müstakîmzâde Süleyman Sa’deddîn Efendi (1719-1788) tarafından İmâm-ı Âzam hazretlerinin Fıkh-ı-Ekber isimli akâid kitabına yapılmış bir şerhtir.
Bu kitap, Şerefü’l-Akîde dışında Süleyman Sa’deddîn Efendi’ye ait dört risaleyi de bir araya getirmektedir. Bunlar sırasıyla Birgivî’nin Bir Sözünün Şerhi,Küllî ve Cüz’î İrâde Risâlesi, Şanlı Anne-Babaya Dair, Esmâ-i Hüsnâ’ya Dair Risâle.
Bunlardan ilki Birgivî’nin Bir Sözünün Şerhi‘dir. Meşhur Osmanlı dönemi tasavvuf ehlinden olan âlim Muhammed Birgivî’nin (v. 981/1573) bir risalesinde tecdîd-i iman bahsinde yazdığı “Eğer benden küfür ve hata sâdır olduysa tevbe ettim” ibaresinde “Bazı sâde diller, şek vardır diye hatadan korkup” işin hakikatinden sual etmeleri üzerine Müstakîmzâde bu makaleyi yazmıştır.
İkincisi: Küllî ve Cüz’î İrâde Risâlesi olup bu risalede, küllî-cüz’î irade, kazâ ve kader gibi konulara geniş bir şekilde yer verilmiştir.
Üçüncüsü: Şanlı Anne-Babaya Dair isimli risâle olup İmâm-ı Âzam’ın Fıkh-ı-Ekber‘inde geçen Peygamberimizin anne ve babası ile ilgili bir ibareye dair açıklamaları ihtiva etmektedir.
Dördüncüsü: Esmâ-i Hüsnâ’ya Dair Risâle olup kelam ilmi erbabı ve mutasavvıfların “Hak Teâlâ’nın isimleri tevkîfî, yani şeriate mi bağlıdır yoksa kıyas edilerek, yani aklî delillerle de belirlenebilir mi ve Hak’tan bahsederken o isimler kullanılabilir mi?” sorusu üzerinde durmaktadır.