Kur’an’ın Ahlak Metafiziği
Kur’an’a göre en temelde ilişki, isteme-istememe (yapma, yapmama, tutum, tavır ve fiil) olarak ed-Dîn’i de kuran –hatta Tanrı’yı da bağlayan– ahlakın a priori kategorik buyruğu olan “İyiliğin karşılığı iyiliktir.” (55/60) diyalojik ilkesidir. Bu ilke, menfaate dayanan basit bir ticari ‘alış-veriş’ değil, “İyilik, doğası gereği iyiliği celp eder.” anlamındadır. “Eğer sana yapılan (iyiliğe ve kötülüğe) daha iyi olan bir iyilikle mukabelede bulunursan, seninle arasında düşmanlık bulunan kişi, sıcak bir dost oluverir.” (41/34) tavsiyesi, iyiliğin insan tabiatındaki özelliğini ortaya koyar…