Meşa Dengize
Nafa kî dora min a. Bira hawtayê petagê mêşê ma bî. Pîyê mi şand bi şand mêşî pêro mordêne, mêşî şîyêne zere. Rojê mordî. Nîyada ke Mêşa Dengize teyî çîn a. Pîyê mi ard venga maya mi da. Maya mi ra va, “Erê çênê mi rê zên, gem û dîkî bîya. Mêşa maya Dengize teyî nîya.” Pîyê mi ard dîk zên kerd, nîşt ci, tekit şî ere Mêşa Dengize fetelîya. Pîyê mi şî ke çi şoro, mêrikî ha wo Mêşa Dengize eşta gamêşî ver pê cite rameno. Pîyê mi şî dest ra gurete. Gurete arde çê. Verê çêverî de bî pîya. Zên dîk ser a na ro ke tewww ke çi nîyado, piştîya dîkî bîya kul. Maya mi ra va ke, “Erê çênê axwe bîya ma nê dîkî bişume.” Aye kî ci ra va, “Bicê ma berîme verê çirtike de bişume. Ard berd verê çirtike. Aye pêguret, ê kî şut. Pîyê mi uca verê vaye ra punc qilayna ra na re piştîya dîk ser. Oxro ke a çirtike de non şuto, heb rişîyo wertê ê puncî heb te der o. Pîyê mi rojê şî ke çi şoro piştîya dîk ser o hêgayêde henên wuşto ra, nonêde henêno ke.