Son Haçlı Seferi Balkan Harbi 1912-1913 7-G-13
Türkler’in Balkanlar Serüveni, tarihlerinin önemle bir kısmını teşkil eder. Tarihte doğudan batıya yönelik Türk göçleri, hep Avrupa üzerine doğru cereyan etmiş,bu, Karadeniz’in kuzeyi ve güneyinden olmak üzere iki yoldan gerçekleşmiştir.

İlk göçler, Orta Asya’dan hareketle Karadeniz’in kuzeyinden Balkanlar ve Orta Avrupa’ya gelen Türk göçleri olmuş, Türkler buralara şamanist olarak gelmişler, Bizans, Slav, Grek ve Frank milletleriyle mücadele vermişler, bu mücadeleleri yaklaşık bin yıl sürmüştür.
Şamanist Türkler, dağınık oldukları, yerleşik düzene geçemedikleri ve birbiri ardına gelen Türk boyları birbirleriyle de mücadele ettikleri için kısa zamanda yerleşik Hristiyan milletler içinde sosyal asimilasyona uğrayarak asliyetlerini kaybetmişlerdir.
Türkler’in Karadeniz’in güneyinden hareketle Balkanlar’a olan göçleri, Müslüman olduktan sonra ortaya çıkmıştır. Bu göçlerle ilkin Anadolu Türkleştirilip İslâmlaştırılmış, ardından, Anadolu’ya gelmeye devam eden Müslüman Türk göçleri buraya sığmayınca, Osmanlı Beyliği’nin büyüyüp Büyük Devlet olmasına bağlı olarak 1356’da Rumeli’ye (Balkanlar’a) geçilmiş, burasının da Türleştirilmesi ve İslâmlaştırılması’na kademeli olarak başlanmış, Doğu ve Orta Avrupa Osmanlı hâkimiyetine girmiştir.
Müslüman Türkler’in Balkanlar’a hâkimiyeti de 557 yıl (1356-1913) sürmüş, bu hâkimiyet, 1912-1913 Balkan Harbi sonunda ortadan kalkmış, Haçlı Seferleri’nin hedeflerinden olan Türkler’i Avrupa’dan atmak hedefi böylece geçekleşmiştir.
Türkler’in Balkanlar’daki yönetimine son veren 1912-1913 Balkan Harbi’nin arefesi, cereyan tarzı ve sonrasında yaşanan olaylar, tarihimizin en acıklı sayfalarından birisini teşkil etmiş, vatan, millet ve devletimizi korumak ve yaşatmak uğrunda kendisinden önemli dersler alınacak bir “tarih laboratuvarı” özelliği taşımıştır.

Süleyman KOCABAŞ