Hz. Peygamber’in Şemaili
eş-Şemâilü’l-Muhammediyye tertip ve muhteva bakımından şemâil konusunda yazılan eserlerin en mükemmeli kabul edilmiştir. Tirmizî bu eserine Sünen’inde yer alan şemâille ilgili hadislerin birçoğunu aynen, bir kısmını ihtisar ederek almış, raviler hakkındaki tenkitlerini bazen hiç değiştirmeden, bazen kısaltarak nakletmiştir. Eserdeki hadislerin büyük çoğunluğu sahih, önemli bir kısmı hasen, pek azı zayıftır. Müellif bazı hadislerden elde edilebilecek fıkhî meselelere de işaret etmiştir.