Psikolojiden Kültüre
Kendinden beklenen rolleri yerine getirebilmesi ve gelişimini sağlıklı bir şekilde sürdürebilmesi için, canlılar içersinde en fazla insanın terbiye edilmeye, yani eğitime ihtiyacı vardır.
Eğitimin bir “süreç” olma özelliği dikkate alındığında, insanın “beşikten mezara kadar” eğitim ihtiyacı içinde olacağı da muhakkaktır. Eğitim, “bililm” olma yolunda aldığı mesafede; “ilmin kendini bilmek”le, yani ferdin kendi yeteneklerini, kapasitesini tanımakla daha da başarıya ulaşacağını işaret etmektedir. Bu durumda eğitimin bir başka boyut, insanın psikolojik yönünü tanımaya ve kendine tanıtmaya önem vermektedir.
Bu “önem veriş”de, ferdi farklılıkların yanısıra, “orijinaliteyi”, eskimeyen “yeni”yi yakalatmadan ziyade, ancak “aktarmayı”, “tekrarı” sunma durumunda kalmaktadırlar. Bu durum ise bazı eğitimcileri bir kısır döngü içersine sokmakta; “bizim oğlan bina okur2 döner yine okur” nakaratının anlamı içersinde silikleştirilebilmektedir.